| Urodził się w Szczebrzeszynie w 1841,
zmarł w Radomiu w 1915.
Studiował w Paryżu, od 1862 w Monachium u F. Adama i K. Piloty'ego. Działał głównie w Monachium. Od 1875 prowadził prywatną szkołę malarską, był przywódcą tzw. monachijskiej szkoły malarstwa polskiego. Tworzył głównie obrazy batalistyczne osnute na tle walk kozacko-tatarskich i wojen szwedzkich XVII w. (Chodkiewicz pod Chocimem 1867, Konfederaci barscy 1875, Odbicie jasyru 1877), sceny historyczno-rodzajowe (Wyjazd Jana Sobieskiego na polowanie) i rodzajowe (Zaloty, Przy studni 1875). Twórczość Brandta cechuje literackie ujęcie tematu, realizm szczegółów, swobodna kompozycja i mistrzowskie oddanie ruchu. Do 1880 koloryt utrzymany w tonacji brunatnej. Józef Brandt wywarł silny wpływ na malarstwo polskie a także na literaturę (Trylogia Sienkiewicza). (Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1973)
|
| Nie ma sobie równego w odtwarzaniu
stepów, koni, zdziczałych dusz stepowych i krwawych scen, które rozgrywały
się dawniej na onych pobojowiskach. Takie obrazy mówią, bo na ich widok
przychodzą na myśl stare tradycje, stare pieśni i podania rycerskie, słowem
wszystko to co było, przeszło, a żyje tylko we wspomnieniach, zaklęte w
czar poezji! Brandt jest po prostu poetą stepowym, tak jak był nim Goszczyński,
Zaleski lub nawet Słowacki w "Beniowskim". Czasy zamarłe zmartwychwstają
pod jego pędzlem, a na widok jednego epizodu mimo woli odtwarza się w duszy
cały świat rycersko-kozaczy.
(Henryk Sienkiewicz)
|
|
|
Nowości i uzupełnienia |
Brandt - str. 2 Brandt - str. 3 Brandt - str. 4 Brandt - str. 5 |
