| Studiował w Warszawie u
Wojciecha
Gersona i w Klasie Rysunkowej. W 1871-75 przebywał w Monachium, gdzie
związał
się z polską kolonią artystyczną, skupioną wokół Józefa Brandta i
Maksymiliana
Gierymskiego. W 1875-87 w Paryżu. Powrócił do Polski i w 1889 r. osiadł
we wsi Kuklówka. Realizm i wrażliwość na piękno rodzimego pejzażu znalazły odbicie w krajobrazach (Żurawie 1870), a żywiołowy temperament i wirtuozeria formy przejawiły się w przedstawieniach pędzących zaprzęgów konnych (Czwórka 1881) i w scenach rodzajowych o tematyce wiejskiej (Sprawa u wójta 1873, Przed deszczem 1873). Oryginalność i egzotyka obrazów Chełmońskiego zapewniły mu popularność oraz liczne zamówienia, które obniżyły poziom artystyczny wykonywanych płócien. Po powrocie do kraju ponowne zetknięcie Chełmońskiego z przyrodą (liczne podróze po Ukrainie i Podolu) wpłynęło na odrodzenie jego malarstwa. Do tego okresu należą nastrojowe, liryczne pejzaże ożywione niekiedy motywem dzikiego ptactwa (Kuropatwy na śniegu 1891) i sceny podkreślające związek człowieka z naturą (Bociany 1900, Przed burzą 1896). |
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1973)
