Adam Chmielowski urodził się w
zbiedniałej
rodzinie szlacheckiej. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863, w
którym
stracił nogę i dostał się do niewoli. Uwolniony staraniem rodziny,
odbył
studia malarskie w Paryżu, Warszawie i Monachium. Po kilkuletniej
działalności
artystycznej rozpoczął w 1880 nowicjat u jezuitów, zakończony
niepowodzeniem.
Później związał się z tercjarstwem franciszkańskim, w 1888 składając
śluby
zakonne i powołując do istnienia zgromadzenie albertynów, a w 1891
także
albertynek, których celem jest niesienie pomocy najuboższym (zwłaszcza
bezdomnym). Prowadził ogrzewalnie miejskie, domy dla sierot, starców i
kalek. Organizował zapomogi dla bezrobotnych i chorych. Fundusze na
działalność
charytatywną zyskiwał m.in. ze sprzedaży swoich obrazów (najsłynniejsze
z nich to Ecce Homo 1881 i Ogród
miłości 1876). Beatyfikowany w roku 1983, został kanonizowany w
1989 przez papieża Jana Pawła II.
Encyklopedia Polski, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1996. |
|
Nowości i uzupełnienia |
|