Tomasz Dolabella był Włochem, w młodości
malował w Wenecji i Perugii. Do Polski sprowadził go Zygmunt III Waza w
1598 roku. Został malarzem królewskim, później malował dla Władysława IV.
W Krakowie ożenił się i spolonizował, w Polsce przeżył ponad 50 lat. Po
przeniesieniu w 1609 roku stolicy do Warszawy pozostał w Krakowie, malując
głównie na zamówienia kościołów i klasztorów. Wpływ Tomasza Dolabelli na
polskie malarstwo był ogromny - przeniósł do Polski doświadczenia malarstwa
weneckiego w sferze operowania kolorem i światłem, oddawania ruchu i kompozycji
tłumnych scen. W latach późniejszych przystosowywał się coraz bardziej
do miejscowych gustów.
Jako malarz królewski Dolabella malował głównie
obrazy historyczne, batalistyczne i alegoryczne do dekoracji komnat na
Wawelu. Wszystkie te obrazy spłonęły w roku 1702. Także obrazy z zamku
królewskiego w Warszawie zginęły bezpowrotnie - częściowo wywieźli je Szwedzi
podczas "potopu", a dokończył grabieży car Piotr I w 1707 roku. Utraciliśmy
conajmniej kilkadziesiąt dzieł o wymiarach porównywalnych z olbrzymimi
obrazami Jana Matejki, nie wspominając obrazów o mniejszych wymiarach.
Zachowane obrazy pochodzą głównie z kościołów i klasztorów. Część z nich
prezentujemy.
|
|
Nowości i uzupełnienia |
|