Był przedstawicielem realizmu.
Współzałożyciel
Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (1860). 1872-96 profesor w
warszawskiej
Klasie Rysunkowej. W 1878 otrzymał tytuł profesora akademii
petersburskiej.
1867-1900 podróże po Europie.
Tworzył głównie pejzaże (wiele tatrzańskich), obrazy historyczne (Jadwiga i Dymitr z Goraja 1869, Śmierć Przemysława 1881), rodzajowe (Pożegnanie włościanina z koniem 1865, Przy studni 1870), religijne i portrety. Uprawiał ilustratorstwo i litografię (Album widoków Warszawy 1852 wraz z A. Lerue). Publikowal w czasopismach warszawskich artykuly o sztuce i recenzje z wystaw. Interesował się archeologią, etnografią, historią i konserwacją zabytków. Próbował sił w architekturze i inscenizacji. Uczniami jego byli m.in.: Józef Chełmoński, Leon Wyczółkowski, Władysław Podkowiński, Józef Pankiewicz. Encyklopedia PWN, Warszawa 1974. |
|
Nowości i uzupełnienia |
Wojciech Gerson - str. 2 Wojciech Gerson - str. 3 |