Michał Willmann urodził się w Królewcu w Prusach Książęcych, które do roku 1657 pozostawały lennem polskim. Początkowo uczył go jego ojciec, Christian. Około 1650 odbył podróż do Holandii i Flandrii, gdzie kształcił się na dziełach Rembrandta, Rubensa i van Dycka. W latach 1657-58 był nadwornym malarzem w Berlinie. W 1660 roku osiadł w Lubiążu, założył rodzinę, wybudował dom z wielką pracownią malarską oraz wszedł w posiadanie winnicy. Do Lubiąża sprowadził go opat cystersów Freiberg, który znał Michała Willmanna od 1656 roku. W Lubiążu artysta przeszedł z protestancyzmu na katolicyzm i rozpoczął pracę głównie dla miejscowych i czeskich klasztorów cysterskich (Lubiąż, Krzeszów, Trzebnica, Sedlec). Zrezygnował z tematyki portretowej i mitologicznej na rzecz barokowego malarstwa religijnego.

   Michał Willmann uznawany jest za największego malarza baroku na Śląsku, nazywany był "śląskim Rembrandtem".