| Malarz włoski. Studia
odbył w Rzymie. W 1750 przebywał w Dreźnie. W 1756-1763 działał w
Warszawie; 1764-1765 na dworze cesarskim w Wiedniu. W 1764 mianuwany
profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Od 1766 na stałe w
Polsce; otrzymał indygenat polski i tytuł "pierwszego malarza
nadwornego", został kierownikiem "Malarni" na Zamku Królewskim,
generalnym dyrektorem budowli królewskich i głównym realizatorem
polityki artystycznej Stanisława Augusta. Członek akademii włoskiej,
austriackiej i niemieckiej; od 1808 członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk
w Warszawie: od 1817 profesor Oddziału Sztuk Pięknych Królewskiego
Uniwersytetu Warszawskiego. Wszechstronnie wykształcony, reprezentował
swą twórczością, dekoracyjną i portretową, typową sztukę
dworską. Malarstwo Bacciarelliego opierało się na tradycjach baroku i
rokoka z pewnymi wpływami klasycyzmu. Bacciarelli malował liczne
reprezentacyjne portrety króla (Portret Stanisława Augusta w
stroju koronacyjnym, ok. 1770) i osób z jego otoczenia oraz
wielkie kompozycje alegoryczne zdobiące plafony sal Zamku Królewskiego
i pałacu w Łazienkach (Sala Salomona) a także nieliczne obrazy
religijne. Na zlecenie króla malował też obrazy historyczne (cykl 6
obrazów do Sali Rycerskiej, 22 portrety królów polskich do Sali
Marmurowej na Zamku Królewskim) i o tematyce współczesnej (Posłuchanie młynarza u króla). Do uczniów Bacciarelliego należeli m.in. K. Wojniakowski, A. Rajecka, W. Lesseur-Lesserowicz, J. Kosiński, J Wall, S. Marszałkiewicz. (Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1973)
|
|
|
Nowości i uzupełnienia |
Bacciarelli - str. 1 Bacciarelli - str. 2 Bacciarelli - str. 3 Bacciarelli - str. 4 |
