| Jeden z
najwybitniejszych polskich portrecistów XIX wieku. Uczył
się w Wiedniu. W 1846-67 przebywał w Paryżu, gdzie
studiował u L. Cognieta. Pierwszymi pracami Henryka
Rodakowskiego były biedermeierowskie
akwarelowe portreciki. We Francji namalował kilka
szkicowych kompozycji o tematyce historycznej i
współczesnej, utrzymanych w duchu
romantyczno-patriotycznym. Stworzył serię portretów: ojca (1850), siostry (1858), Leona Kaplińskiego (1862), brata Maksymiliana, ciotki Babetty Singer (1863), Leonii B. Blüdhorn (1971), W. Dzieduszyckiego (1880). Portret gen. Henryka Dembińskiego (1852) i Portret matki (1853), wystawiane na Salonach w Paryżu przyniosły Henrykowi Rodakowskiemu europejską sławę. Portrety te o spokojnej kompozycji, wyróżniają się wnikliwą charakterystyką psychologiczną oraz harmonią środków wyrazu. W twórczości swej Rodakowski łączył elementy romantyzmu i klasycyzującego realizmu. Zgodnie z duchem czasu namalował parę wielkich kompozycji historycznych: Posłowie u Sobieskiego (1861), Wojna kokosza (1872). Interesował się tematyką ludową (cykl 11 akwarel Album Pałahickie 1867-68). U schyłku życia przebywał w Zakopanem i Krakowie, gdzie rozwinął ożywioną działalność w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w Muzeum Narodowym i w Szkole Sztuk Pięknych. (Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1976) |
|
|
Nowości i uzupełnienia |
Henryk Rodakowski - str. 2 Henryk Rodakowski - str. 3 Henryk Rodakowski - str. 4 Album Pałahickie Studia postaci |
